Szopki wystawiane w kościołach są zazwyczaj tradycyjne, czyli betlejemskie. Ubogacają je ruchome figurki, a na zewnątrz – żywe zwierzęta, a nawet ludzie grający rodzinę z Nazaretu i jej gości. To zwyczajni pastuszkowie i wytworni trzej monarchowie. Czasem też król Herod, jakiś żyd, diabeł i trzymająca wszystkich w ryzach śmierć. Gdy zaczynają pokazywać utrwalone w tradycjisceny – stają się trupą kolędników. Tych chodzących kiedyś po wiejskich chatach i tych, którzy trochę stremowani, trochę zdumieni pokazali się na korowodzie kolędniczym w Dobrem...

Pienia zdumienia

Kolędowanie to zwyczaj odwiedzania bliskich i sąsiadów, śpiewanie kolęd i pastorałek oraz składanie im życzeń. Wędrujący kolędnicy przebierali się za pasterzy, królów, baby, dziadów, żydów, diabłów, aniołów i zawsze jedną śmierć. Odgrywali jasełka czyli przedstawienia o narodzinach Chrystusa, śpiewali kolędy i robili psikusy. Odwiedziny kolędników były wielką atrakcją i rozrywką dla mieszkańców dawnych wsi i dworów. Zwyczaj kolędowania z gwiazdą, szopką lub turoniem należy już dziś do rzadkości, a jeśli się już zdarza, to w swej mizernej wersji. Są jednak pasjonaci tradycji, a szczególnie tej bożonarodzeniowej. To oni – działacze LGD Ziemi Mińskiej wymyślili i organizują corocznie kolędniczykorowód, czyli konkurs na najlepszy jasełkowy spektakl.

Według regulaminu jest on imprezą o charakterze integracyjnym, czyli łączącym pokolenia w przekazywaniu tradycji. W tym roku to gmina Dobre ze swoim ośrodkiem kultury gościła grupy kolędnicze w hali sportowej gimnazjum. Warunki tam nie najlepsze, ale dzięki wykładzinie i dekoracji słyszalność była niezła. Chętnych do udziału w konkursie też niemało, bo osiemnaście zespołów. Przyjechali z popisami ze Starej Niedziałki, Starogrodu, Mistowa, Cyganki, Dobrego, Dębego Wielkiego Wielkiego, Chrośli, Cegłowa, Zamienia, Jędrzejowa Nowego, Stanisławowa, Kałuszyna, Latowicza i Wiśniewa.

Wszystkie się starały, co przy ograniczonym czasie nie było łatwe. Liczyły się stroje, śpiew i muzyka nawiązujące do tradycji kolędniczych, co oceniało różnorodne jury, w skład którego weszli działaczka PTTK Danuta Grodzka-Wojdyna, pieśniarka Grażyna Mądrych, kreatorki kultury – Hanna Markowska i Krystyna Uczyńska oraz mieszkający w okolicy reżyser Yves Gaulois.

Komisji także nie było łatwo wyłonić zwycięzców. Po długich obradach Yves łamaną polszczyzną ogłosił, że nagrodę główną - bon o wartości 1000 złotych otrzymała grupa z GOK w Dobrem o nazwie... BEZ NAZWY. Zagrali w niej Babcia - Jadwiga Grzenda, Aniołek - Natalia Ciszewska, Diabełki - Weronika i Zuzanna Zaboklickie, Gospodarz - Andrzej Michalski, Pastuszek - Łukasz Michalski, Panny - Marta i Aleksandra Bodeckie, Herod - Henryk Kosim
i Śmierć - Bożena Bodecka.

Drugi był LATOWI CKI KO ROWÓD z bonem zakupowym o wartości 750 zł, a trzecie miejsce i bon o wartości 500 zł dostał się w ręce Aniołów z Super Szkoły w Starej Niedziałce. Wszyscy uczestnicy konkursu zostali obdarowani drobnymi upominkami, a każda grupa została zwieńczona pamiątkowym zdjęciem i dwiema kamerami. Gospodarze dla każdej grupy kolędniczej, gości zaproszonych i jury przygotowali świąteczne stroiki, aby mile wspominali korowód kolędowy w Dobrem.

Szopki w niektórych świątyniach są aktualizowane problemami współczesnych im ludzi. Wizualizacje mają wzruszać, uczyć lub zmuszać do refleksji. A kolędnicy? Na razie emanacją ich korelacji z rzeczywistością są szopki polityczne czy literackie. A szkoda, że anielskie chóry tak rzadko śpiewają nowe kolędy czy pastorałki. Nowe w sensie słownym, bo stare melodie są zawsze na czasie. Życzmy im tego w nowym 2016 roku, kiedy to korowód kolędników z gmin powiatu mińskiego zawita do Latowicza. A widzom życzymy sali teatralnej na miarę potrzeb powiatu. Wtedy popisy kolędniczego korowodu mogłaby zobaczyć zacniejsza, a przede wszystkim liczniejsza publika.

Numer: 1/2 (952/953) 2016   Autor: J. Zbigniew Piątkowski